| مروری بر اصول و نحوه طراحی مخلوط بتن فوق‌توانمند با استفاده از روش‌های چگالی تراکمی |
| کد مقاله : 1060-CONCRETE |
| نویسندگان |
|
یاسمن قابچی باقرزاده *1، حمیدرضا رجبلو1، محمد جواد محمدی1، محمد شکرچی زاده1، بابک فروتن مهر2 1دانشکده مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران 2شرکت ساختمانی فهاب بتن |
| چکیده مقاله |
| بتن فوق‌توانمند، نوعی ترکیب سیمانی است که با مقاومت فشاری، دوام و چقرمگی بسیار بالای خود شناخته می‌شود. در سه دهه اخیر، این ماده به عنوان یکی از مصالح نوین صنعت ساخت‌و‌ساز با کاربردهای گسترده شناخته شده است. با این حال، در مسیر گسترش استفاده از بتن فوق‌توانمند، چالش‌هایی وجود دارد، از جمله؛ عدم وجود یک روش استاندارد برای طراحی مخلوط. با توجه به اینکه یک طرح اختلاط بهینه باید تعادل مناسبی بین کارایی، مقاومت، دوام، بهره‌وری مالی و پایداری برقرار کند، در سال‌های اخیر، توسعه روش‌های طراحی مخلوط بتن فوق‌توانمند به یکی از موضوعات مهم تحقیقاتی تبدیل شده است. بر اساس مرور تحقیقات گذشته، یکی از روش‌های طراحی مخلوط بتن فوق‌توانمند، مبتنی بر نظریه چندساختاری و مفهوم چگالی تراکمی است. در این مقاله، به بررسی مفاهیم، مبانی، مزایا و معایب روش‌های مخلتف طراحی مخلوط بتن فوق‌توانمند بر اساس مدل‌های چگالی تراکمی پرداخته می‌شود. مطالب با ارائه اصول اساسی ساخت بتن فوق‌توانمند، معرفی مفهوم چگالی تراکمی و تأثیر آن در طراحی بتن فوق‌توانمند آغاز می‌شود. همچنین تأثیر مواد اولیه بتن فوق‌توانمند بر چگالی تراکمی نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. در ادامه، مدل‌های طراحی مخلوط بتن فوق‌توانمند بر اساس مدل‌های تراکم بسته و اصول چگالی تراکمی و عوامل موثر بر دقت این مدل‌ها معرفی می‌شود. این مدل‌ها به دو دسته اصلی، یعنی مدل‌های خشک و مدل‌های مرطوب، تقسیم‌بندی شده و به طور مفصل بررسی خواهند شد. همچنین، مدل‌های چگالی تراکمی خشک نیز به دو دسته گسسته و پیوسته دسته‌بندی و ارائه می‌‌گردد. |
| کلیدواژه ها |
| بتن فوق‌توانمند، طراحی مخلوط، چگالی تراکمی، تراکم بسته، مدل طراحی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
