| تأثیر واکنش قلیایی- سیلیسی بر خواص مکانیکی بتن |
| کد مقاله : 1018-CONCRETE (R1) |
| نویسندگان |
|
فریدون رضایی *1، مریم عباسیان طائب2، ابراهیم قیاسوند3 1دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران 2دانشجوی دکتری سازه، گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران 3استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران |
| چکیده مقاله |
| واکنش قلیایی- سیلیسی به عنوان یکی از عوامل اصلی تخریب سازه‌های بتنی در طول زمان شناسایی شده است و تهدیدی جدی برای دوام آنها محسوب می‌شود. این واکنش باعث انبساط خمیر سیمان، ترک‌خوردگی و در نهایت کاهش مقاومت بتن می‌شود. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر واکنش‌زایی قلیایی- سیلیسی سنگ‌دانه‌های یکی از معادن کشور بر خواص مکانیکی بتن است. در این راستا، تعدادی آزمونه‌ی مکعبی، استوانه‌ای و منشوری با طرح مخلوط‌های بتنی با نسبت‌های آب به سیمان 45/0، 50/0 و 55/0 تهیه و به مدت 6 ماه در محلول سدیم هیدروکسید با دمای 60 درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. در طول این مدت، میزان انبساط ایجاد شده در هر یک از مخلوط‌های بتنی ثبت شد. مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مدول گسیختگی این مخلوط‌ها نیز پس از 3 و 6 ماه غوطه‌وری اندازه‌گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که خواص مکانیکی بتن با شدت‌های مختلف تحت تأثیر واکنش قلیایی- سیلیسی قرار گرفتند. بیش‌ترین کاهش مقاومت مربوط به مقاومت کششی و کمترین کاهش مربوط به مقاومت فشاری بود. همچنین مشخص شد که کاهش نسبت آب به سیمان همیشه منجر به کاهش افت مقاومت فشاری ناشی از واکنش قلیایی- سیلیسی نمی‌شود؛ بلکه یک نسبت بهینه آب به سیمان برای کنترل افت مقاومت فشاری وجود دارد. علاوه بر این، هرچند کاهش نسبت آب به سیمان توانست افت مقاومت کششی بتن‌های مستعد واکنش قلیایی- سیلیسی را کنترل کند، اما در بتن‌هایی با نسبت آب به سیمان زیاد که به طور ذاتی دارای مقاومت کمتری هستند، این اثر کمرنگ‌تر بود. |
| کلیدواژه ها |
| واکنش قلیایی- سیلیسی، نسبت آب به سیمان، انبساط، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مدول گسیختگی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
